Frans Niemans met zijn felbegeerde vierdaagse kruisje. Foto | Marjolein Altena

Voorschoten – 50 kilometer per dag heeft hij gelopen. Bewust want het hoefde niet maar “ik liep met een vriend van me en die was nog geen 50 jaar, dan moet je de lange route nemen maar bet beviel me prima”, zegt Voorschotenaar Frans Niemans. Hij heeft de vierdaagse er net op zitten en geniet nog na van alle feestelijkheden.

Het was niet de eerste vierdaagse voor Frans, 17 jaar geleden liep hij ook al eens en die sfeer wilde hij nog een keertje meemaken. Moe maar voldaan? “Absoluut”, knikt hij. “En geen blaren of wat dan ook. Het ging perfect.”

Frans heeft dan ook flink geoefend. “Dat moet je echt wel doen want anders red je het niet. Ik begon met wandelingen van 25 kilometer en later 35 kilometer. Toch maakte ik de klassieke fout van te snel willen en raakte geblesseerd. Daar heb ik echt wel van geleerd. Doseren is alles.”

Frans moest een maand rust nemen en begon toen weer opnieuw. Hij liep ook de Avond4daagse in Voorschoten. “De 15 kilometer, een makkie eigenlijk maar ontzettend leuk. Vanwege het slechte weer ging de vierde dag niet door maar de andere drie routes heb ik later in één keer gelopen.”

Frans en zijn metgezel logeerden bij mensen in Nijmegen. “De Gelderlanders zijn ontzettend aardig, gastvrij en gul. Elke morgen een groot bord macaroni, koffie, thee, niets was te veel. Langs de kant van de weg stonden kinderen met fruit en iedereen mocht dat pakken. Ongelofelijk.”

De lopers hadden prachtig weer. “Beter kon niet. De vrijdag is traditiegetrouw de binnenkomst. De Via Gladiola is 10 kilometer lang en begint al in Malden. Tien kilometer lang gladiolen, juichende mensen, muziek en feest. Fantastisch, je wordt gewoon gedragen!”

En bij thuiskomst vond Frans nog meer gladiolen. “Van mijn vrouw Janine en de buren, onder andere van ’t Bloemenhofje. Dat is toch wel Voorschotens hoor, dat meeleven. Heel bijzonder.”

En volgend jaar? “Nee, dan niet. Dan is het de 100e Vierdaagse en gaan trouwe vierdaagse lopers terecht voor. Maar het jaar daarna heel misschien. Mijn zus heeft al aangekondigd mee te willen. Ik moet er nog eens over nadenken want wil je goed lopen dan is de voorbereiding belangrijk. Dat betekent heel wat weekenden van huis en dat is voor het thuisfront niet echt leuk. Maar zeg nooit nooit!”

Back To Top